Motief van… Mariëlle Grootwassink

Samen op pad gaan om mens te worden

Tekst en beeld: Cisly Burcksen

Niet alleen maar redderen en efficiënt bezig zijn, maar lesgeven met échte aandacht. Dat was voor Mariëlle Grootwassink (41) het uitgangspunt om zelf een school op te richten. Ze kwam in contact met vier andere Haagse vrijeschoolleerkrachten met dezelfde wens en sinds september is de school een feit: met twee klassen heeft staatsvrije Waldorfschool Zeevonk zijn intrek genomen in het Vreedehuis. “Het jaar van oprichting is als een droom voorbijgegaan.”

Enkele jaren geleden reisde Mariëlle met enkele leerkrachten van de Werfklas naar Portugal om een cursus te geven voor vrijeschoolleerkrachten. Zo werd de kiem voor de school gelegd. “Ik ben toen een paar keer bij de Werfklas geweest en het was daar zó mooi en fijn. Op zo’n school wilde ik ook lesgeven! Ik overwoog te verhuizen naar Culemborg of naar Zutphen, waar ook een staatsvrije vrijeschool zit. Vanwege het werk van mijn man was dat echter niet mogelijk, dus dan maar een school oprichten in Den Haag.”

Kleinere klassen

Dat de school staatsvrij is, komt vooral door de keuze voor kleinschaligheid. “Als je overheidsgeld wilt krijgen, moet je binnen vijf jaar meer dan 300 leerlingen hebben. Wij willen maximaal 15 kinderen per klas. Ik heb jarenlang met grotere klassen gewerkt, en bij een groep van 25 kinderen kost het mij veel kracht. De kinderen die eruit springen qua gedrag zijn dan moeilijk te ‘pakken’.  Nu kan ik veel meer écht afstemmen op de kinderen.”  In de kleuterklas zitten nu vijf leerlingen en de onderbouw telt er drie. Er zijn veel belangstellenden, maar om echt te kunnen bieden waar ze voor staan, wil de school niet te snel groeien. “Voor mij is het heel belangrijk om als team de verbondenheid te voelen in wat we samen willen en ons af te vragen waarom we bepaalde dingen doen,” zegt Mariëlle. “Een spreuk voor het eten, moet dat eigenlijk wel? En letters aanleren, kan dat ook anders? Zoiets moet niet heilig zijn. Uiteindelijk doen we veel dingen toch op de gebruikelijke vrijeschoolmanier, maar niet omdat het traditie is. We kiezen daar dan heel bewust voor.” Ook haar eigen kinderen vormden een inspiratiebron voor het opzetten van een nieuwe school. “Toch zitten niet hier in de klas,” vertelt Mariëlle. “Ik heb geleerd dat ik niet mijn eigen kinderen les moet geven. Ze zijn ook al aan het einde van de onderbouw.”

Deel worden van de wereld

Een staatsvrije vrijeschool is behalve een onderwijsinstelling ook een bedrijf. Naast het lesgeven moet het team alle zakelijke kanten regelen. Een flinke uitdaging, maar ook een kans om alles zo veel mogelijk in eigen hand te houden. “We willen verantwoordelijk zijn voor wat we doen. Mijn collega heeft bijvoorbeeld uren aan de begroting gezeten om die kloppend te krijgen. Door die strubbelingen die wij als initiatiefnemers met elkaar ervaren en doorworstelen, kunnen we nog sterker als ‘mens’ samenwerken. Dat is ook een voorbeeld voor de kinderen. In het samenwerken merk ik dat we als collega’s meer zijn dan de som der delen. Daar wordt iets opgetild.” Ook de zoektocht naar een gebouw was spannend. Uiteindelijk vond Zeevonk onderdak in het Vreedehuis, waar de kinderen een sfeer van levendigheid brengen.“Als leerkrachten willen we dat de kinderen deel worden van de wereld. Hoe mooi is het dan dat ze les krijgen in een pand waar allerlei mensen hun beroep uitoefenen! We zouden ook graag een bovenbouw realiseren, waar de leerkracht echt met de kinderen op pad gaat om mens te worden. Het schoolse sluipt er gauw in, maar er is nog zoveel meer dan het cognitieve.”

Mariëlle en haar collega’s gaan dagelijks een uur naar buiten met hun klassen. “Wie het nodig heeft kan flink bewegen, en uiteindelijk zie ik hoe de energie zakt en de kinderen overgaan in fantasiespel. Het is bijzonder om als ik iets bij Steiner heb  gelezen over onderwijs, dat dan te zien gebeuren. Te zien hoe een kind in zichzelf zit, en dat er dan ineens een stap wordt genomen. Of dat je ineens weet wat je moet doen om het verder te helpen.” De kinderen zelf zijn dan ook haar grootste inspiratiebron bij het lesgeven. “Hun blikken, hun knuffels... en ook de ouders. Laatst was er een moeder met tranen in de ogen omdat haar kind hier vijf zinnen geschreven had. Dat raakt me, want er komen ook wel bijzondere kinderen hier, die elders buiten de boot vallen.”

Nieuwsgierig naar Staatsvrije Waldorfschool Zeevonk in Den Haag? Kijk dan op waldorfschoolzeevonk.nl

Dit artikel is ook gepubliceerd in Motief, het ledenblad van de Antroposofische Vereniging in Nederland (editie oktober 2020).

Lees meer artikelen over onderwijs & opvoeding