Motief van… Thomas Jung
Ademruimte vinden
“Het kunstzinnige van de euritmie vind ik mooi: iets van binnen naar buiten brengen,” vertelt Thomas Jung (21), eerstejaars student Euritmie aan de Hogeschool Leiden. “Ik ervaar hoe je klanken en stemmingen zichtbaar kunt maken. Dat lijkt nietszeggend, maar vanuit de waarneming gaat dat heel diep. Wanneer je met andere euritmisten één organisme vormt, ieder met z’n eigen karakteristiek, gebeurt er iets magisch. Dan wordt jouw motief met dat van anderen verbonden.”
Tekst en beeld: Cisly Burcksen
Hij is nog niet zo lang bekend met de euritmie, maar na twee afgebroken studies besloot Thomas zich er sinds dit collegejaar helemaal in onder te dompelen. Een intense ervaring: “Nooit eerder deed ik een opleiding met zo veel praktijk; je doet bijna alles met je lichaam als instrument. De opleiding is heel klein, intiem en sociaal. In mijn klas zitten zes mensen. Ik bewonder de docenten, hoe ze met hart en ziel bij hun vak en het lesgeven zijn. Ze nemen heel veel aan je waar.”
Complete onzin
Direct na de middelbare school koos hij voor een studie Natuurkunde. “Ik was geen standaard student en zag natuurkunde als een soort wijsbegeerte. Altijd zocht ik naar het fundamentele, naar hoe de wereld in elkaar zit. Gaandeweg kreeg ik zoveel antipathie tegen de universitaire manier van denken dat ik stopte. De abstractie en exactheid beklemde me. Dat was een hele crisis, want het was mijn identiteit. Ook m’n omgeving zag dat zo. Ik dacht: ‘Als ik dit niet goed kan, dan ben ik niets’.”
Hij fietste naar Spanje en nam een halfjaar de tijd om zich te bezinnen. Vlak voor zijn vertrek vond hij in een tweedehands boekwinkel een boek van Rudolf Steiner; dat ging mee op reis. “In eerste instantie vond ik het complete onzin, maar ik las verder en er klikte iets in mij. Dat zette mijn wereld op z’n kop en ik wilde me totaal verbinden met wat ik las,” vertelt Thomas. “Na mijn reis merkte ik hoe ver ik was opgegaan in m’n eigen wereld en van de dagelijkse realiteit was afgeraakt.” Via een vriendin kwam hij bij de vrijeschoolpabo terecht, waar hij een brug vond tussen de antroposofie en de maatschappij. “Dat was ook praktijkgericht, met veel kunstvakken. Ik heb zelf niet op de vrijeschool gezeten en vond dat heerlijk, maar ik ontdekte dat het docentschap niets voor mij is.” Door een huisgenote kwam hij op het spoor van de euritmie. En hoewel zijn opleiding officieel ‘Docent euritmie’ heet, ziet hij zichzelf nog steeds geen les geven.
Eigentijdse slag maken
“In mijn levensfase is het belangrijk om jezelf te ontwikkelen, ademruimte te vinden,” zegt Thomas. “Deze opleiding sluit daarbij aan. Het is of ik voor het eerst m’n eigen lichaam ontdek, en of het veel meer van me weet dan ikzelf. Euritmie maakt heel zichtbaar wat je kwaliteiten en opgaven zijn en welke rijkdom daarin huist. Ik ben niet bezig met ‘jij studeert dit, dus je gaat dat doen in de maatschappij’, maar ik wil sowieso verder met het kunstzinnige element.” In de samenwerking met andere kunstdisciplines ziet hij mogelijkheden voor de euritmie om ‘een eigentijdse slag te maken’. Dat vraagt alsnog veel wakkerheid: “Iets als een mysteriedrama is ook interdisciplinair, maar het is heel hoogdrempelig. Je kunt veel zelfstudie doen en daar wijsheid in vinden, maar om het te laten landen in het modern kunstzinnige moet je heel bewust kijken: ‘wat zijn we aan het doen?’ Neem nou die euritmiegewaden: toen we tijdens de eerste studieweek met onze klas in het kostuumhok stonden, voelde ik me als man heel ongemakkelijk tussen al die plechtige jurken. Ik heb dat nu omarmd, maar mensen moeten echt al een bepaalde openheid hebben om iets van de euritmie te kunnen meenemen zoals die nu wordt gepresenteerd. Het zou op veel meer plekken toegepast zou kunnen worden: bewegen kan overal, maar de bezielde beweging van veel mensen is nu zo arm. Euritmie kan daarin veel bijdragen. Gelukkig hebben we op de opleiding geweldige docenten zoals Gia van den Akker, die echt een vernieuwende impuls aan het vak geven. Zo doet zij regelmatig euritmie bij uitvaarten bijvoorbeeld.”
Dit artikel is ook gepubliceerd in Motief, het ledenblad van de Antroposofische Vereniging in Nederland (editie november 2020).
Verder lezen:
'Hoe ouder, hoe minder moe'- Het geheim van euritmiste Annemarie Ehrlich